Rechtop in de storm staan

Met vlag en wimpel geslaagd. Dat is toch een heerlijk gevoel. Dan kan inderdaad de vlag uit met eronder een rugtas met boeken en herinneringen. Met vlag en wimpel geslaagd geldt ook voor het vieren van Koningsdag in de kernen van Twenterand. Dat waren echte volksfeesten en metterdaad werd bewezen dat Koningsdag vieren veel meer is dan het opentrekken met een blik met vaak dure artiesten. Een Koningsfeest is vooral geslaagd als alle generaties erbij betrokken zijn.

Hartverwarmend ook de inzet van zoveel vrijwilligers. Van die pro deo medewerkers zijn er een vijftal in de gemeente Twenterand in het zonnetje gezet met de jaarlijkse lintjesregen, respect! Het heeft zijne majesteit behaagd en indrukwekkend is de inzet voor samenleving en de medemens in deze gevallen. Zelf wordt dat door die betreffende vrijwilligers niet zo ervaren, je doet het gewoon. Zoals koning Willem Alexander het met een knipoog naar het clublied van Feyenoord in Rotterdam verwoordde: “Geen woorden, maar daden.”

De gemeente Rotterdam bleek geen 4, maar 2,5 miljoen voor de viering van Koningsdag uitgetrokken te hebben. Dat de bedragen voor beveiliging van leden van het koninklijk huis en dan met name voor de bedreigde kroonprinses Amalia zo hoog uitvallen, is op zich treurig te noemen. De reactie van burgemeester Ahmed Aboutaleb van de gemeente Rotterdam op de onverholen kritiek over uitgaven voor Koningsdag was overigens meesterlijk: “Over de hoge veiligheidsuitgaven voor een veilige huldiging van de aanstaande kampioen Feyenoord hoor ik niets.” Over selectieve verontwaardiging gesproken..

In wat voor land leven we eigenlijk? Als je het merendeel van de reacties op koningsdag op de a-asociale media serieus zou moeten nemen leven we in een land van verspilling, die toe is aan een republiek. Het nepnieuws is overal aanwezig, in feite ongehoord, en de zuurgraad en het azijn zijn ruim voorradig in Nederland. Waar we behoefte aan hebben is geen verdergaande polarisatie, maar aan stabiliteit, gezond verstand, gevoel voor elkaar, saamhorigheid en verbinding. Kritisch zijn, prima, maar dan wel graag positief kritisch. Dat met een grondhouding om iets willen verbeteren.

Dat het beter moet met het openbaar bestuur is duidelijk. Meer openheid en transparantie, meer van onderen op dan van boven af, minder bureaucratie en beter luisteren dan dicteren. Maar wat ook nodig is zijn als het even kan breed gedragen kloeke besluiten en ergens voor staan. Meewaaien met alle winden kan iedereen en populisten zijn er te over in de politiek en daarbuiten. Soms moet je ook rechtop in de storm durven staan.

De gevolgen van de aardbevingsschade wordt door de rijksoverheid met vele miljarden bestreden. Rechters erkennen rechten van slachtoffers van de toeslagenaffaire en dat gaat de staat naar verwachting ook nog aanzienlijk meer kosten dan de nu al berekende 5,5 miljard. Dat na de aanstaande Prinsjesdag de kaasschaaf van bezuinigingen weer uit de la wordt gehaald en dat de burgers meer belast worden, ligt voor de hand. Hoe valt dat? Zijn we solidair met degenen, die te lijden hebben gehad onder het aantoonbare onrecht?

Dat we in vrijheid die keuzes kunnen maken en dat we in een democratische rechtstaat leven, wordt op 4 mei herdacht en op 5 mei gevierd. Die vrijheid is bevochten met indrukwekkende menselijke offers en nog steeds gebeurt dat, denk aan de internationale vredesmissies. De herwonnen en de nog steeds te bevechten vrijheid mag gekoesterd worden. Aan ons ieder is strikt persoonlijk hoe we dat willen doen en hoe we dat willen uitdragen.