De toon maakt nog altijd de muziek

Waar zijn de tijden gebleven dat de supporters samen op vreedzame wijze zongen: ‘Hand in hand kameraden?’ De agressie op de tribunes bij het betaalde voetbal in Nederland neemt hand over hand toe. Ongezonde agressie, dat zeker, zoals de wanordelijkheden bij de bekerwedstrijd Feyenoord tegen Ajax onlangs weer bewezen. Nu kwam dat in vroegere tijden ook voor en de hekken rondom het veld hebben we nog op ons netvlies. Uit Engeland stammen de gewelddadige supporters, de hooligans. Dat is daar met wortel en tak uitgeroeid. Als je het ook maar waagt het speelveld te betreden, word je keihard aangepakt, dat zelfs tot celstraffen en een levenslange stadionverbod kan leiden. Ook zijn de controles bij de Britse clubs bij de stadions ongekend streng. Daar hoef je niks mee te smokkelen, terwijl in de Rotterdamse Kuip van Feyenoord zelfs meegenomen autobanden in de fik werden gestoken. De amateuristische beveiliging van die club bleek totaal niet opgewassen tegen dit bandeloze gedrag, dat alle perken te buiten ging. Het wordt in Nederland de hoogste tijd voor tijd voor een compromisloze harde aanpak. Het roer moet om.

Dat wangedrag is ergens ook een weerspiegeling van de op drift geraakte hedendaagse samenleving. Dat zien we ook op schrijnende wijze bij bizarre uitingen op Internet, dat tot een droevig podium van scheldpartijen is verworden. Minister-president Mark Rutte was onlangs een dag ziek en kon een debat in de Tweede Kamer daardoor niet fysiek bijwonen, voor het eerst in dertien jaar. De scheldkanonnades en verwensingen op Facebook waren niet van de lucht. Dan rest maar één conclusie: Nederland zelf is voor een klein maar zeer luidruchtig deel ziek en moet heropgevoed worden. Het gaat inderdaad om normen en waarden. In de woorden van Kees van Kooten en de onvergetelijke Wim de Bie van het Simplistisch Verbond: Het gaat om ‘wormen en maden’. Om innerlijke beschaving dus en een juiste hantering van innerlijke waarden, die, als het goed is, door goedwillende en beschaafde mensen in onze samenleving worden uitgedragen.

Goed is dat de schooljeugd in Twenterand dankzij 4 mei comités en andere organisaties ook nu nog steeds ontdekt, dat de herwonnen vrijheid in april 1945 nog steeds gekoesterd mag worden. Dat er menselijke offers zijn gebracht, die het waard zijn te gedenken. De bevrijding van de kernen in Twenterand op 5 en 6 april 1945 staat in het geheugen gegrift en is op vlaggen terug te zien. De vrijheid mag je samen vieren, steeds opnieuw.

Het christelijk mannenkoor Vroomshoop met ook deelname van vele Hammer en ook Vriezenveense zangers, draagt de boodschap van vrede op 5 mei aanstaande op een bijzondere wijze uit. Dat gebeurt bij het landelijke viering van Bevrijdingsdag. In de Dominicanenkerk in Zwolle vindt die officiële viering plaats, geregistreerd door Tv-camera’s van onder meer RTV Oost. Er komt een muzikaal en ook een universeel antwoord op de vraag welk beeld wij van vrijheid hebben: ‘Statua Libertatis’. Het gaat om ‘Libertatum in Pace’, om ‘Vrijheid in vrede’ en om ‘Veritas et Libertas, om ‘Waarheid die ons vrij maakt’.

Onder de bezielende leiding van de Vroomshoopse dirigent en arrangeur Gezinus Veldman repeteert het koor momenteel dat de stukken eraf vliegen. Het mooie is dat het koor nog lang niet aan het eind van zijn Latijn is. De Vriezenveense violist Hrayr Ter-Sargsyan raakt de gevoelige snaar bij dit opmerkelijke optreden in Zwolle. De toon maakt de muziek, dat werkt bevrijdend in deze tijd.