Wie wind zaait zal storm oogsten

VVD-raadsleden in de regio Twente en een raadsmeerderheid van de gemeente Twenterand dachten de wind in de zeilen te hebben. Geen windmolens in de eigen regio of gemeente, maar die in hun ogen ondingen verplaatsen naar de Noordzee. Klimaatdoelen gehaald en wat nog veel belangrijker is: de potentiële kiezers, alias stemvee, wordt tevreden gehouden. Hoe dom kun je zijn en de tweede ronde van ‘De slimste mens’ of ‘ter land, ter zee of in de lucht’ wordt daarmee zeker niet gehaald. Een telefoontje naar het Ministerie was voldoende geweest: dit kan helemaal niet. Net als een proef- of een spionageballon: dit werd meteen afgeschoten. Er is domweg ook gelet op internationale afspraken geen enkele ruimte voor. Bovendien worden vissers, die het toch al zo moeilijk hebben door al die windmolens op zee, geschoffeerd. Je kunt je ziel en windmolens verkopen, maar feit is dat de wil lijkt te ontbreken om energiedoelen te halen. Populisme en beeldvorming vieren hoogtij in de hedendaagse politiek en op zich is dat een treurige constatering. Goed en verantwoordelijk besturen vereist visie en moed. En ja, dan moet je weleens ‘Nee’ zeggen. Het gezegde ‘Wie wind zaait zal storm oogsten’ doet bij de windmolens opgeld.

Dit doet me ergens ook denken aan wijlen burgemeester Arnold van Walsum van de gemeente Den Ham. Niet dat deze bestuurder populistische aanpak had, maar toch. Hij was een bevlogen idealist, die soms als een Don Quichot tegen windmolens vocht. Vanwege zijn niet aflaten inzet voor het milieu en een groene gemeente, werd Van Walsum weleens een ‘bomofiel’ genoemd’. Op een gala van de carnavalsvereniging De Smoezen was ik buutreedner oftewel Smoessiesmaker en gaf ik de geboren idealist burgemeester van Walsum ten afscheid met respect een hemelfiets cadeau. Of hij daarmee in de wolken was, kan ik mij niet meer herinneren. Feit is wel dat idealisme en realisme wel kunnen samengaan. Dan niet met die absurde plannen met windmolens op zee. Dan is er sprake van politieke windvanen, die met elke zuchtje wind meewaaien.

Dan liever opgewekt en ludiek carnavalsgedruis in de raadszaal in Vriezenveen. De gemeentelijke sleutel werd door burgemeester Hans Broekhuizen overgedragen aan Prins Han I van De Smoezen. Hoe lang is het geleden dat een dergelijke sleuteloverdracht niet paste in de toenmalige gemeente Den Ham. Wat dat betreft zijn deuren geopend en is het carnavalsgebeuren geïntegreerd in onze samenleving. Het is een breed volksfeest geworden met deelname van allerlei gezindte, alaaf! De hokjesgeest past niet in deze tijd en een vitale en brede gemeenschap is daar niet mee gebaat.

De Smoezen staan middenin de samenleving en lieten dat ook weer blijken. Bij de nevenresidentie café Kremer werd een zebrapad op de Julianastraat onthuld. Doel daarvan is een veilige oversteek naar de ‘Oale Skoele’ mogelijk te maken. Ben benieuwd of gemeente Twenterand dit signaal oppakt. Sowieso is die omgeving al vergeven met drempels, die een aanslag op de schokdempers betekenen. Weliswaar staat het kerkelijk centrum Irene in de directe omgeving, maar het is de vraag of een drempelgebed helpt.

De verkeersveiligheid blijft de aandacht vragen in geheel Twenterand. Het gemotoriseerd verkeer gaat vaak te snel, maar de gemeentelijke besluitvorming mag daar wel iets van mee hebben. Neem het langlopende onderzoek naar de verkeersveiligheid rondom de Tonnendijkbrug in Vroomshoop. Een slakkengang is daar niks bij. Zo zijn er meer verkeersknelpunten, die om een oplossing vragen, zo niet smeken. Werk aan de winkel dus voor de gemeente Twenterand.