Afbeelding

Leren van de geschiedenis

Columns

Leopardtanks gaan dan toch vanuit Europa richting Oekraïne. Met name voor Duitsland was dat een hele stap, maar de internationale druk werd te groot. Daar waar verdedigingsmaterieel werd verwacht wordt nu de aanval gezocht. Is dat ‘dom bis’ in plaats van Dombass? De geschiedenis zal het leren.

Het is echter de vraag of wij als Nederlanders nog wel van en over de geschiedenis leren. Afgaande op het niet zelden droevige kennisniveau in de Tv-uitzending ‘De Slimste Mens’ is daar zeer de vraag. Verontrustende berichten over gebrekkige historische kennis en het ontkennen van de Holocaust stemmen ook tot nadenken. Zeker in het onderwijs moeten toch alle alarmbellen afgaan. Voor onderwijsminister met de welluidende naam Robbert Dijkgraaf is het de hoogste tijd voor een Deltaplan. Het mooie en nuttige vak geschiedenis weer verplicht te maken bij het hoger onderwijs dus. Niet dat een volk bij gebrek aan kennis direct verloren gaat. Het lijkt er wel op, dat Nederlanders flink achteruit boeren qua kennis. Dat geldt ook voor de taalontwikkeling. Op Internet wordt dat pijnlijk zichtbaar. Zo lees je naar aanleiding van het ontslag op staande voet van Ajax-trainer Alfred Schreuder een hilarische aandoende volzin als ‘Het licht niet aan de trainer..’

Communiceren is niet alleen een kwestie van taal. Het is ook een tijdige en transparante interactie tussen zender en ontvanger. Neem de geplande bouw van appartementen in drie lagen in de directe nabijheid van de basisschool de Smithoek in Den Ham. Daarop was veel kritiek van bewoners van de naburige wooncomplex De Brinkstede en daarnaast van leerlingen, leerkrachten en de directie van De Smithoek. Spelende kinderen en ook omwonenden hebben gras nodig, geen beton en stenen.

Wethouder Roel Koster van de regisserende gemeente Twenterand legde de bal bij de betreffende projectontwikkelaar neer, die alle omwonenden per brief had benaderd. De respons was relatief laag, ongeveer 8 procent. Uiteindelijk had de gemeente te maken met slechts twee reclamanten. Daarop is adequaat gereageerd door onder meer een voorziening te treffen voor het effect van de koplampen van auto’s. Op het oog kan de afhandeling van de bezwaren volgens wethouder Koster het daglicht zeker verdragen. Wettelijk zijn volgens hem alle procedures gevolgd. De gemeenteraad velt als hoogste gemeentelijk orgaan, zoals het zo mooi genoemd wordt in gemeentewet, op 7 februari het eindoordeel. Naar verwachting laat de raad er dan figuurlijk geen gras over groeien, of juist wel. Dat wordt zeker een levendig debat.

Deze kwestie doet denken aan aloude tijden met de Vroomshoopse hervormde dominee H. Prins vanaf 1894 in de hoofdrol. Deze bewogen zielenherder trok zich het lot van werk- en woningzoekend Vroomshoop aan. Er was in de dertiger jaren van de vorige eeuw dringend behoefte aan betaald werk en sociale woningbouw. In het kader van werkverschaffing werd Nota Bene op kosten van ds. Prins het particuliere terrein achter de kerk ontgonnen. De latere woonwijk de Prinsenkamp is terecht naar ds. Prins vernoemd.

Het mooie was ook dat er opvallend veel groen in deze woonwijk kwam. Daarom wordt de Prinsenkamp ook wel de groene long van Vroomshoop genoemd. Een wijk moet ademen, dat is het verhaal, dat nu ook nog volop actueel is. Kijk eens naar vooral kale pleinen en naar de huidige woonwijken in Twenterand. Daar kan nog heel wat groen bij. Niet alleen goed voor het klimaat, maar ook voor het welzijn van de bewoners, denk ook aan spelende kinderen. Zo kunnen we toch zeker weer van onze eigen geschiedenis leren.