Verenigingen zijn onmisbaar in Twenterand

Aan alles komt een einde, ook aan de zomervakantie. We hadden het voorrecht op een erkend en uniek werelderfgoed te bivakkeren. In dit geval Terschelling, een van de Waddeneilanden. Welgeteld 54 jaar geleden was ik daar ook toen de wereld juist intens meeleefde met Neil Amstrong, die de eerste historische stap op de maan zette. Vage zwart-wit beelden en de vertrouwde stem van de legendarische commentator Henk Terlingen brachten dit kunststukje van de Amerikanen dichterbij.

Op nog jonge leeftijd ging dat in 1969 grotendeels aan ons voorbij. We hadden meer oog voor ander natuurschoon en vergezichten. Die maanlanding stond niet afgebeeld op mobiele telefoons, die waren er simpelweg niet. Nu kunnen we op het schermpje van de eigentijdse smartphone lezen dat het voormalige ontwikkelingsland India ook met een onbemande vlucht de maan bereikt. ‘De tied vlug, maar weez oen eig’n piloot’, zo is er in het veenmuseum in Twenterand te lezen. Die vlieger gaat niet altijd op, denk aan het neerstorten van het vliegtuig met Wagner-kopstukken in Rusland.

Terug naar het vredelievende Terschelling, dat rust en ruimte uitstraalt. De cabaretier en woord- en levenskunstenaar Toon Hermans verwoordde dat al eens in “Zee”: ‘k Wil alleen zijn met de zee, wil alleen zijn met het strand, wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf en mijn verstand, ’t wil gewoon een beetje dromen, rond de dingen die ik voel en de zee, ik weet het zeker, dat ze weet wat ik bedoel’. Dirigent en arrangeur Gezinus Veldman zette dat om in mooie muziek, die we als leden van het christelijk mannenkoor Vroomshoop vertolken. Deze week beginnen weer de zangrepetities en de pakweg 100 mannen uit Vroomshoop, Den Ham en omliggende plaatsen hebben er weer zin in. Zelfs komen een aantal relatief jonge mannen het mannenkoor versterken en dat is moedgevend. Het is beslist niet alleen maar kommer en kwel met verenigingen. Die zijn voor leefgemeenschappen onmisbaar en zorgen voor sociale samenhang. We kijken weer uit naar een mooi seizoen met vele actieve Twenteranders.

In de politiek is er zelfs behoefte aan een nieuw sociaal contract, zoals de nieuwe partij en beweging van Pieter Omtzigt uitstraalt. De Twentse parlementariër heeft een uitermate grote gunfactor in onze regio. In Twenterand gaf zelfs 17% de oud-CDA’er een voorkeurstem bij de laatste verkiezingen, een recordpercentage. Zit een beetje in de aard van Twenteranders, want ook kopstukken als Annie Schreijer en Mona Keijzer werden in het recente verleden ook al opvallend innig electoraal omhelst.

De gunfactor van TC Tubantia voor Pieter Omtzigt kent zelfs welhaast een mythische omvang. Kelly Adams pakte groots uit in deze krant na het eerdere exclusieve interview in TC Tubantia, dat Pieter Omtzigt met iets nieuws ging beginnen. Het leek er op dat alleen de welhaast ongenaakbare Pieter Omtzigt ons kan verlossen van de heersende politieke orde, waarvan hij zelf overigens vele jaren deel van uitmaakt. Natuurlijk is er behoefte aan kritische volgers en duiders zoals hij. Alle lof voor zijn inspanningen om politieke macht tegen te gaan en tegen onrecht te strijden. Gelukkig staat hij daar niet alleen in en mag je van een in beginsel onafhankelijke krant als TC Tubantia verwachten dat die dat objectief in beeld brengt. Laten we alle politici op hun inhoudelijke bijdrage beoordelen. Gezag in plaats van macht en inhoud in plaats van beeldvorming, daar gaat het volgens mij om in de aanstaande verkiezingscampagne. En nog belangrijker: ook in de periode erna.