Ergens voor staan, daar gaat het om

Wereldnieuws kan je doen duizelen. Neem de verwoestende uitwerking van de aardbeving in Turkije en Syrië. Dat gebeurde op de grenzen van waanzin, corruptie en wapengekletter. De beide grensovergangen tussen Syrië en Turkije worden vooral benut voor het repatriëren van vele omgekomen Syrische vluchtelingen, die in of in de omgeving van de zuid-Turkse stad Gazianatep woonden. Ze waren gehuisvest in veel te kleine wooneenheden in bouwvallige appartementen. Die zouden bij het minste of geringste instorten en dat uitgerekend in een aardbevingsgebied.

Westerse politici verkondigden vol trots dat de Turkijedeal hun zou vrijwaren van een ongewenste vluchtelingenstroom. Vele miljarden gingen naar de Turkse president Erdogan en de zijnen, die voor opvang van de voor het schrikbewind van de niets en niemand ontziende president Assad gevluchte Syriërs in de grensregio zouden zorgen. Macht, corruptie en een minachting van rechtelozen gingen samen met nu rampzalige gevolgen. Met daarbij vele duizenden onschuldige slachtoffers met daarbij naar schatting 6500 volledig ingestorte gebouwen. Zo kent die regio alleen maar verliezers.

Wrang is dan een foto in TC Tubantia van miniversies van tanks, die met trotse Russische kinderen rondrijden op het terrein van het tankmuseum ‘Tankodrom’ bij Moskou. Dat wordt ook wel ‘Militair Disneyland’ genoemd. Doet herinneren aan de strijd van het Russische leger tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar roept ook beelden op van de huidige oorlog in Oekraïne. Aan beide zijden fungeren vaak jonge soldaten als kanonnenvoer. Wie stopt deze waanzin? Waar blijven de vredesonderhandelaars van de Verenigde Naties, die nu een tandeloze tijger lijkt?

Dan maar liever Martin Luther King Jr., die zijn dromen najoeg met zijn mars voor de vrede en gelijkberechtiging. Hij stond voor iets en maakte dat waar. Deze boodschapper moest dit met zijn leven bekopen, maar de boodschap van vrede en gerechtigheid gaat door. In kerkelijk centrum Irene in Vroomshoop werd dit afgelopen zondagavond in een inspirerende samenkomst uitgedragen. Dat hebben we nodig in deze tijd: inspiratie en lef en ook dienstbaarheid om dromen waar te maken.

Dat staat wel in schril contrast met de huidige politieke werkelijkheid in de samenleving van tegenwoordig. De democratie lijkt wel ingedut en het is zo lauw en voorspelbaar allemaal. Er zijn meer dan genoeg actuele items, maar de verkiezing van de provinciale staten leeft niet bij de kiezers. Dat terwijl de verkiezingen voor de deur staan. De stikstofproblematiek, de onzekere toekomst van onze boeren, bedrijfsterreinen, de vraag naar koop- en huurwoningen, waterwinning in het Hammerflier, de schade aan woningen aan het kanaal Almelo-De Haandrik en ga zo maar door.

Wat willen de kandidaten ermee? Het is in nevelen gehuld. Dan de kandidaten uit Twenterand. Onduidelijkheid is troef, al lijkt Jan Jonker van de SGP wel weer een zekerheid. Erik Veltmeijer van de PVV is al afgehaakt en Douwe Bouma van PvdA-Groen Links lijkt dit naar verluidt ook te gaan doen. De veelbelovende Jerry Blekkenhorst van het CDA is na vier jaar op een onverkiesbare plaats beland, terwijl oud-wethouder Johan Oordt weer van stal is gehaald. Los van deze namen, waar staan de kandidaten voor? Wat willen ze bereiken voor de provincie Overijssel en voor Twenterand? Onze blijkens een landelijk onderzoek niet bepaald als romantisch bekend staande gemeente heeft daadkracht nodig. De bewoners van de Pollen geven een voorbeeld hoe het kan. Ze zetten zich metterdaad in voor hun Pollenkerk, die in een gemeenschapsruimte getransformeerd kan worden. Ergens samen voor staan en er ook achter staan, daar gaat het om.